Slotfeest knutselclub Vijfhuizen

Elke donderdagavond gaat Laura met haar medebewoners van de woongroep in Vijfhuizen naar de knutselclub in het dorp. Ze kan er thuis wel eens over foeteren, want ze vindt het er druk en lawaaiig, zegt ze, maar we weten inmiddels dat ze zich er goed vermaakt, met 1:1-aandacht, een leuke puzzel of creatief knutselwerk (altijd ‘voor mamma’). De knutselclub draait met vrijwilligers uit het dorp. Waarvoor enorm respect! Op zaterdag 1 juni 2013 wordt het seizoen feestelijk afgesloten. En ik zie er met verbazing en bewondering hoe de vrijwilligers – van wie ik de meesten niet ken – een eigen band met Laura hebben opgebouwd. Ik zie een ándere Laura.

Brandweerwagen

Het slotfeest van de knutselclub begint traditiegetrouw met een optocht van truckers en tractors door de Haarlemmermeer. De bewoners van de woongroep mogen naast de chauffeurs zitten. Leuk voor alle cliënten, behalve Laura. Zij vindt het eng, hoog, druk en herrie. Speciaal voor haar is er dit jaar een brandweerbusje geregeld, dat op kop van de stoet gaat. En ja hoor, dát vindt ze geweldig. Ze is even bang als blijkt dat het busje geen gordels heeft, maar met de brandweerhelm op haar hoofd en chef knutselclub Roel naast zich op de passagiersbank breekt de glimlach door. De optocht voert naar wandelbos Groenendaal in Heemstede, waar een speurtocht is uitgezet. Alles inclusief limonade en ijs. Tot besluit is er een bbq op de boerderij van oud-bewoner Marco in Vijfhuizen. En dáár zie ik dus een heel andere Laura dan de Laura die wíj (thuis) kennen. Confronterend.

Dansen met Anita

Loslaten

Dat Laura alleen nog maar thuis praat (en dan heel duidelijk en genuanceerd) wisten we natuurlijk. Dat ze elders dus zwijgt, wisten we dus ook. Maar ik maak haar in dat soort zwijgende situaties niet vaak mee. En nu zit ik hier dus, tijdens de bbq, met een zwijgende, in zichzelf gekeerde Laura en ik weet me geen raad. Waar ik andere ouders gezellig met elkaar zie kletsen – hun kinderen (Laura’s medebewoners) vermaken zich met elkaar en op de dansvloer, met live muziek – zit ik verkrampt naast Laura en bombardeer haar met vragen. ‘Wil je een hamburger?’ ‘Wil je salade?’ ‘Zullen we ook gaan dansen?’ ‘Wil je wat drinken?’, ‘Heb je het wel naar je zin?’, ‘Laura, wil je alsjeblieft duidelijk maken wat je wilt?’ Laura geeft geen sjoege en ik voel mijn wanhoop overslaan in stress. Als ik na een sigaretje buiten weer binnenkom, zie ik Laura vrolijk lachend op de dansvloer met vrijwilligster Anita. Zíj kent Laura niet anders dan zwijgend en weet er superrelaxt mee om te gaan. Voor mij begint hiermee het grote LOSLATEN. Met dank aan Anita! Het was voor mij een leerzaam uitje.