Sinterklaasavond

Het Sinterklaasfeest is voor mij, als moeder, de ultieme gezinsavond. Intiem, vertrouwd en supergezellig, een avond waarop ik heel intens ervaar hoe fijn ik het vind dat ik kinderen heb, dat ik déze kinderen heb en hoe fijn ze en we het met elkaar hebben. Voor Laura is het vooral spannend. Lékker spannend, dat wel.

Alles op het lijstje
Wat het krijgen betreft gaat het er Laura vooral om dat ze krijgt wat op haar verlanglijstje staat. Whatever what. Ik herinner me een pakjesavond, waarop ze prachtige cadeautjes kreeg, maar níet alles van haar lijstje. Toestanden in Marokko. Goh, wat was ze boos en verdrietig. Een leermoment. Het verlanglijstje stel ik sindsdien heel zorgvuldig en sturend samen met Laura op, waarbij ik zelf uitvoerbare (betaalbare) wensen bedenk, al was het maar omdat Laura zelf doorgaans geen enkele reële wens heeft. We trekken lootjes, ik geef binnen het gezin aan deze en gene door wat Laura graag wil hebben en vul de rest zelf aan, want als moeder mag ik extra cadeaurondjes doen (voor alle gezinsleden uiteraard). De traditionele jute pakjeszak – cruciaal voor Laura – is ook jaren geleden al afgeregeld. Ik heb er ooit op een late Sinterklaas-zaterdagmiddag stad en land voor afgestruind, overal was die rotzak uitverkocht. Een modewinkeltje, met een jute zak in de etalage, wilde de zak na een zielig verhaal over mijn autistische dochterwel uitlenen. God zij dank, onze pakjesavond was gered. Ook een leermoment! Sindsdien liggen er bij ons drie jute Sintzakken op zolder.

Gedichtjes en surprises
We trekken dus lootjes. Iedereen geeft twee cadeautjes, met gedichten: een groot cadeau met surprise, en een klein cadeautje. Dat is elk jaar een heel gedoe, want je mag natuurlijk niet je eigen lootje trekken en ook niet twee dezelfde namen. Alles moet natuurlijk ook uiterst geheim blijven. ‘Ik zeg het niet hardop hoor, dat ik pappa en Aafke heb’, zegt Laura lekker hardop. Waarvan acte. Sinds twee jaar neemt Laura’s woensdagmaatje Carla de cadeautjes, gedichten en surprises van Laura voor haar rekening. Een hele verlichting en zeer verrassend! Carla doet alles intensief samen met Laura, en zo komen er vrijdag 6 december buitengewoon creatieve en originele cadeauverpakkingen en rijmsels van Laura tevoorschijn. Zó mooi om te zien hoe Laura tijdens het voorlezen en uitpakken van ‘haar’ cadeaus als ingewijde zit te gniffelen en genieten. Het grapje met de plant voor broer Juri (wens op zijn verlanglijstje) komt niet helemaal uit de verf: na afloop van de pakjesavond fluistert Laura me in het oor dat er ónder de plant nog een cadeautje verstopt zit! Dat durfde ze in de groep niet te vertellen. Dat is Laura!

‘Ja, dat klopt’
Dan haar eigen cadeautjes, surprises en gedichten. Ze leest, bijgestaan door broer Juri, dapper voor. Blijft grappig dat Laura op elk dichtregeltje reageert, alsof ze rechtstreeks wordt aangesproken. ‘Ja, dat klopt’, zegt ze, of ‘Dat vind ik ook’. Het maakt het volgen van de rijm voor anderen wat moeilijk, maar Laura heeft er zelf zichtbaar lol in.
Haar eigen surprise gaat een beetje de mist in: een mega-gsm, met in het midden een geperforeerd plaatje, dat ze moet uitdrukken. Dat lukt dus niet. Juri komt er met zijn karateslagen nóg niet doorheen. Met de nieuwe pyjama die uiteindelijk tevoorschijn komt, is Laura wel erg blij. En ach, ze heeft maar één ding van haar verlanglijstje níet gekregen. “Geeft niet, hoor”, zegt ze vergevingsgezind. “Misschien krijg ik die puzzel dan met kerst.” Hoe flexibel!
Wat een topavond.