Op safari

Een gezinsuitje naar safaripark De Beekse Bergen was een hartewens van mij, moeder van Laura, Juri en Aafke. Op maandag 17 aug. was het zover. Een grijze dag; geen zon, maar ook geen regen, en een aangename temperatuur. Ideaal  Laura heeft niet heel erg veel zin. Ze is met school en woongroep al vaker bij de Beekse Bergen geweest en zit nogal in de zenuwen over een tv-programma dat ze door dit uitje dreigt te missen. Maar ze schikt zich.

Fototoestel
Het wordt een topdag. We hebben het Laura tevoren zo ongeveer verboden om steeds te vragen wanneer we weer naar huis gaan en daar houdt ze zich kranig aan. Helaas wordt binnen anderhalf uur mijn fototoestel gestolen. In een moment van onoplettendheid, dat hooguit vier minuten duurt: ik ben even met Laura’s schoenen en voeten bezig, omdat ze klaagt over pijn, leg daarbij even het hinderlijk om mijn nek bungelende fototoestel opzij, draai me om, om vader Jan verslag te doen, bedenk me dan dat ik mijn camera niet heb en foetsie. Laura is er het meest overstuur van. Ontroerend hoe ze, in tranen, tegen me zegt, dat ze het “zo zielig” voor me vindt. Maar er speelt ook een oud trauma mee, dat terugvoert naar de nooit opgehelderde verdwijning van haar gameboy, in 2003 , in het Logeerhuis. Sindsdien is Laura bang dat alles gestolen wordt. Ook thuis. Of het nu om haar Minni Mouse-beker, kleding, gsm, of zakdoeken gaat. Als een pakezel sleept ze alles naar haar kamer , waar ze haar “schatten” verstopt onder dekens en kussens en in geheime laatjes. Dus ja, de diefstal van mijn camera komt hard bij haar binnen!

Verdachte
Het ís natuurlijk ook een vervelende ervaring. Iedereen in het safaripark loopt met een camera of gsm in de aanslag, we trekken op onze wandelsafari min of meer tegelijk op met andere stellen en gezinnen, dus je weet dat íemand in je tamelijk directe omgeving die camera heeft gejat. Laura wijst tot  twee keer toe een specifiek iemand aan (in haar beschrijving dezelfde persoon), en ik neig ernaar haar te geloven. Maar ja, wat moet je ermee? Uiteindelijk vindt Laura rust bij de toezegging dat ik op Marktplaats naar een  nieuwe, vervangende camera zal zoeken. “En dan wil ík graag een roze camera”, voegt ze eraan toe. Je zou het bijna een vorm van strategisch denken noemen.

Genieten
We trekken er een streep onder en genieten van (baby)giraffen, luie leeuwen, nerveuze

?

wilde honden, vrolijke olifanten en trotse tijgers.  Topdag. Met tot besluit een royale patat en een joekel van een bio-hamburger van de snackbar in Abcoude.
Wat Laura écht van deze dag vindt, blijft een raadsel, maar ze zégt dat ze het een leuke dag vond; een  ‘erg leuke’ dag zelfs.

Dat vonden wij ook. Laura houdt van gezinsuitjes,  ondanks alle angsten en onzekerheden daarom heen. Dapper dus. En het wás leuk!