Boodschap van Laura voor pappa in het ziekenhuis. Laura leest voor vanaf een briefje, maar stelt hierin een paar fouten aan de kaak.
Laat Laura Lachen
Boodschap van Laura voor pappa in het ziekenhuis. Laura leest voor vanaf een briefje, maar stelt hierin een paar fouten aan de kaak.
Veel liefs van Laura voor mamma in Spanje (op familiebezoek bij Bibi en Ernst/ Charo).
Laura vindt zichzelf níet verstandelijk gehandicapt. Hooguit ‘een beetje’. Dat ze autistisch is, lijkt ze beter te accepteren, omdat ze zich herkent in de symptomen, die we noemen. Boven alles wil ze – met ijzeren doorzettingsvermogen – bij de ‘normale’ wereld horen en voldoen aan de verwachtingen die daarbij worden gesteld. Dus toen haar jongere zus Aafke rijles kreeg, wilde Laura dat ook. We vonden Rijschool Schulz in Haarlem bereid een les voor Laura te verzorgen. Die vond plaats op het uitgestrekte parkeerterrein van Parnassia, in de Kennemerduinen. Ik zat achterin, maar ben onderweg met de bibbers in mijn knieën uitgestapt. Wat een avontuur. Dat vond Laura zelf na afloop ook. ‘Jemig, wat ben jij een durfal. Ik ben supertrots op je’, zei ik. ‘Ik ook’, zei ze stralend. Het was haar eerste en laatste rijles. Ze kreeg een certificaat.
Klik hier voor Laura’s eerste en laatste rijles.
Hoewel Laura vanwege haar tactiele afweer (waarbij aanrakingen als onaangenaam of zelfs pijnlijk worden ervaren, vooral in hals en gezicht) niet graag met haar gezicht onder de douchestraal staat, is ze gek op zwemmen. Ze kreeg intensieve zwemles: op school, privé en bij een zwemvereniging. De diploma’s A en B haalde ze zonder veel problemen. Ze wilde ook op voor het C-diploma. Het duiken bleek te moeilijk, maar de overige vaardigheden haalde ze met glans, met dank aan zwemjuf Hilde.
Klik hier voor het filmpje van het afzwemmen.
In Ach, Laukie vertelt de journaliste Daniëlle Kraft over het leven van en met haar achtjarige dochter Laura, een meisje met een autistische stoornis, een verstandelijke handicap en een taal- en spraakstoornis.