Ontmoeting met hond.

Met Laura de wijde selfiewereld in.

“Brrr” bibbert Laura als we de deur uitgaan en de wijde wereld instappen. “Wat een koude wind en wat een hagel. Wat hebben die hier eigenlijk te zoeken?” En ze roept tegen de bui in: “Ga maar gauw naar het buitenland.”

Laura moet even huilen tijdens onze wekelijkse ‘wijde wereld dag’. Ze zit ermee dat ze de week ervoor boos op me was. “Ik had slecht geslapen omdat ik de hele nacht moest niezen.”, geeft ze – ongevraagd – als verklaring. Voor iemand met een autistische stoornis is dat zelfinzicht en excuus heel bijzonder.

Met Laura in de wijde wereld haar nieuwe ID-kaart opgehaald. “Tot over tien jaar”, gekscheer ik tegen de juffrouw achter de balie. Laura kijkt me langdurig aan als we naar de uitgang lopen en zegt plots: “Zo hé, dat is een hele tijd, zeg! Dan ben jij al héél oud.”