Paashaas, paaseieren, paaslunch

We hebben een paar waardevolle gezinstradities in het jaar en Pasen is er één van. Het begint met de Paashaas, die buiten op het terras zit. In zijn mandje heeft hij een brief, waarin hij in algemene zin terugkijkt op het jaar ervoor en op de individuele perikelen, sores en hoogtepunten van alle gezinsleden in het bijzonder. En passant spreekt hij ze lovend en soms ook corrigerend toe. Tim, de vriend van Aafke, is er ook dit jaar weer bij. Vertrouwd inmiddels, ook voor Laura.

De Paashaas vermeldt ook hoeveel eieren hij in de tuin heeft verstopt. Dat zijn er dit jaar 18. Een hele toer om dat een beetje moeilijk te maken, in onze kleine tuin. Hoe volwassen onze kinderen nu toch zijn, het blijft een wedstrijd die ze willen winnen. Laura kan niet creatief zoeken en staat daarmee van meet af aan op achterstand. Maar ze wil net zo goed winnen. Haar broer en zus gunnen haar de lol van een extra ei, maar ze laten haar niet zo maar winnen. Niks zielige zus. Zo hoort het ook. Maar ja …
De avond tevoren verstop ik de eieren stiekem samen met Laura. Heel creatief. In de hoop dat ze de volgende ochtend nog wat plekjes weet. Heet dat niet een wedstrijd met handicap? Uiteindelijk eindigt het allemaal in een min of meer gelijk spel.

Daarna, ook vaste prik, de paaslunch: een aspergeschotel, met sperzieboontjes voor Laura en Aafke. Iedereen blij. Op naar de eerstvolgende gezinsbijeenkomst: moederdag.