‘Handig’

Gesprekje met Laura, over als wij er ooit niet meer zijn:

Ooit zijn wij, haar ouders, er niet meer. Heikel onderwerp, zeker voor een eigen kind, dat ook nog eens niet in staat is dingen goed te begrijpen of in de tijd kan plaatsen. Min of meer per ongeluk komt het ter sprake. Laura moet ervan huilen, want dood, weet ze, betekent dat je er niet en nooit meer bent.
Een week later begint ze er weer over. Het volgende gesprekje ontspint zich:

‘Oud worden is niet erg, hoor. Als jullie maar lang leven. Wie zorgt er anders voor mij? De leiding?’
‘Nou, we zijn van plan nog lang te leven, hoor. En als wij er – over een heel lange tijd – niet meer zijn, heb je ook nog je broer Juri en je zus Aafke.’
‘Ja, dat is waar. Dat is gelukkig wel handig.’