Afscheid van de fluwelen handschoen

Laura mag dan wel hardnekkig zwijgend door het leven (= woongroep, dagbesteding, buitenshuis) gaan, ze weet op ingenieuze en charmante wijze wel heel goed voor elkaar te krijgen wat ze graag wil en nodig heeft. Zakdoek – voor vijftien eurocent bij Zeeman verkrijgbaar – kwijt? Het team van de woongroep zet het hele huis ondersteboven om die katoenen snotlap te vinden. En als de begeleiders het al niet uit zichzelf doen, krijgen ze mij wel op hun dak. Of ze er wél even serieus werk van willen maken, ja? Te dwingend, want angst voor die boze moeder werd leidend, wat resulteerde in weerstand en een te voorzichtige benadering van Laura.

Chocopasta
Laura wordt veelal ontzien. Ze is lief en kwetsbaar en dat genereert hulp en zorg. Bij begeleiders,  medebewoners en collega-cliënten van de dagbesteding. Als Laura tijdens de lunch haar neergeslagen ogen schielijk op de chocopasta richt, wordt die haar acuut aangereikt. Op school al liepen medeleerlingen met haar weg. Al met al is er voor Laura zo geen enkele aanleiding om te gaan praten, omdat het haar geen meerwaarde oplevert; ze krijgt ook non-verbaal wat ze wenst en nodig heeft. En als het niet lukte, had ze mij, haar moeder, die actie ondernam. Hád dus, want we gaan afscheid nemen van de fluwelen handschoen.

Nuchter
Vanwaar die ommekeer? We hadden onlangs een goed evaluatiegesprek op Laura’s woongroep, met haar persoonlijk begeleider, de gedragsdeskundige en de locatiemanager. Ook Marieke was er, Laura’s persoonlijk begeleider op de dagbesteding.  Marieke is nuchter en vertelde dat Laura op de dagbestedingsgroep níet wordt ontzien. De begeleiders houden rekening met haar, maar benaderen haar “gewoon”. Ze stellen grenzen en doen niet in meelij. Geen zin in afwassen? Jammer, maar het moet. Getreuzel, geen zin? Kom op, Laura, even doorzetten met die vogelkrans!! “Ze vindt het niet altijd leuk, maar ze doet wel gewoon mee”, vertelt Marieke. Het feit dat wij thuis geen ‘klachten’ krijgen, zegt genoeg; Laura vertelt steevast dat ze het op de dagbesteding “leuk, héél leuk” vindt.

Loslaten
Met de afgesproken koerswijziging geven wij als ouders vooral het team  van Laura’s woongroep meer vrijheid om “gewoon” met Laura om te gaan. Afscheid van de fluwelen handschoen. Voor mij persoonlijk betekent het vooral: loslaten. Niet alles meer voor Laura willen regelen en oplossen. Geen gemakkelijke uitdaging.