Nieuw appartement!!!

Tijdens het halfjaarlijks belcontact met Bea, wachtlijstbeheerder van de SIG, krijgen we totaal onverwacht het geweldige nieuws dat er een appartement voor Laura vrijkomt, op woonproject Garmt Stuivelingstraat, aan het levendige Marsmanplein in Haarlem-Noord. Onze absolute voorkeurslocatie! Laura stond zeven jaar op de wachtlijst en nu is het opeens zo ver en gaat het meteen ook snel! Gevalletje achtbaan. 

Planning

We maken een zorgvuldige planning: afscheid van het oude vertrouwde, inrichting van het nieuwe appartement en de verhuizing zelf. Drie fases die we zorgvuldig organiseren, wat resulteert in een 5 A4-tjes tellende to do-lijst. De afscheidstournee betreft Laura’s bestaande woongroep in Vijfhuizen (incl.ouders en Verwantenraad), de knutselclub in Vijfhuizen (zeer betrokken vrijwilligers uit het dorp) en de dagbesteding op DC Floriande in Hoofddorp. Alles doen we feestelijk en met taart. Het worden stuk voor stuk fijne, ontroerende bijeenkomsten, met liefdevol samengestelde fotoboeken van toen (2006) tot nu, en mooie en persoonlijke cadeaus en cadeautjes van begeleiders en cliënten/medebewoners. Een warme deken!

Afscheidstournee

Als ouders zaten wij – beurtelings – tien jaar in de Verwantenraad van Laura’s woongroep in Vijfhuizen (’s Heeren Loo). We hebben met een klein clubje betrokken ouders steeds de vinger aan de pols gehouden en soms moeten knokken, vóór dan wel tégen veranderingen. Het waren altijd fijne, inspirerende en vertrouwde ‘onder ons’-vergaderingen. We hebben dan ook entre nous afscheid van elkaar genomen.
Het afscheid van de knutselclub in Vijfhuizen was emotioneler; de vrijwilligers van de knutselclub zetten zich al jaren lang met zo veel persoonlijke betrokkenheid  in, echt geweldig! Hulde en dank! Wij brachten taart mee, Laura kreeg een handdoek met haar naam erop. Wat een fijn afscheid! Roel, love you!

Woongroep
Het afscheid van Laura’s woongroep in Vijfhuizen had natuurlijk een extra emotionele lading. Laura heeft er ruim 13 jaar gewoond, met veel persoonlijke zorg, aandacht en begrip én onvergetelijke bewonersvakanties. En ja, uiteraard naast de ups ook downs. Laura’s wereld – gedachten, gevoelens, onzekerheden, angsten en ervaringen – is nou eenmaal complex en moeilijk te begrijpen, ook omdat ze er buitenshuis niets over zegt. Maar ze had het goed op de woongroep, zeker de laatste vijf jaar. Haar afscheid hebben we met alle bewoners en vaste begeleiders ‘gevierd’ met patat, hamburgers en taart, en mooie cadeaus voor Laura, waaronder een prachtig fotoboek met foto’s vanaf Laura’s komst in 2006. We hebben Laura de dag erna opgehaald; haar echte no-return.